Wanda Polańska – Dla przyjaciół

Drodzy Przyjaciele!
Nie chcąc być postrzeganą tylko jako śpiewaczka operetkowa, pragnę pokazać, że nie jest mi obcy inny, jakże piękny i obszerny repertuar muzyki wokalnej. Mając tzw. „duży głos” i odpowiednio nim władając, można wykonywać różnorodny repertuar z piosenkami włącznie. Udowodnili to już wcześniej wielcy światowi śpiewacy jak Luciano Pavarotti, Placido Domingo, czy też nasz wspaniały Jan Kiepura. Trudność polega na tym, by głos, który jest kształcony w kierunku śpiewania dużym wolumenem tak opanować, aby w mniejszych formach, nie pozbawić go pięknego i naturalnego brzmienia. Utwory zróżnicowane pod względem tematycznym, które nagrałam z akompaniamentem tylko fortepianu i akordeonu, pozwolą słuchaczowi skupić się bardziej na melodyce, tekście czy też interpretacji wykonawcy. Pragnę, abyście słuchając tych utworów, przenieśli się w świat lżejszej, nie mniej jednak pięknej i wartościowej muzyki.
Życzę Państwu miłego słuchania i Wszelkiego Dobra,

 

 

“Jest symbolem potęgi polskiej operetki, kontynuatorką najpiękniejszych tradycji stworzonych na przestrzeni stulecia przez legendarne i ubóstwiane przez publiczność gwiazdy”. (…) Jej magiczna osobowość, ogromny przepiękny w barwie sopran i najwyższej próby aktorstwo – wszystko to sprawiło, że mówimy o Polańskiej jako o “królowej sceny”. (…) Wielu znawców sztuki twierdzi, iż jest ona ostatnią w wielkim stylu primadonną sceny operetkowej”.

Bogusław Kaczyński w programie spektaklu “Księżniczka czardzasza” Teatru Muzycznego Roma w Warszawie, 1997 r.

Jej Rozalinda w Zemście nietoperza była bez wątpienia kreacją światowego formatu. Zachwyciła mnie także w roli Dulcynei w musicalu Człowiek z La Manchy. Nie ulega wątpliwości, że Polańska jest gwiazdą, jakie rodzą się zaledwie parę razy w stuleciu.
Xenia Grey (w książce B. Kaczyńskiego: Xenia Grey: księżna Chicago 1993 r.)